ÖZET

Sonuç:

İzole akut unilateral talamik iskemilerde, varyatif /klasik terituvar etkilenme oranının yaklaşık 1/3 olduğu görülmüştür. Bu nedenle, radyolojik olarak akut talamik iskemi değerlendirilirken klinik-radyoloijk uyumsuzluğu önlemek için klasik terituvarlara uymayan iskemik alanların varlığında varyatif talamik terituarlar akla gelmelidir.

Bulgular:

Final çalışma grubu 141 hastadan oluştu. Yüz dört hastada (%73,8) klasik terituvar, 37 (%26,2) hastada varyatif terituvar etkilenmişti. Klasik/varyatif terituvar etkilenme oranı 2,8 idi. Etkilenen klasik terituvarlar sırasıyla inferolateral (n=68), anteriyor (n=25), paramedyan, (n=11), ve posterior (n=0). Etkilenen varyatif talamik terituvar dağılımı ise sırasıyla posterolateral (n=18), santral (n=13), ve anteromedyandı (n=6). Klasik ve varyatif grup karşılaştırıldığında, yaş, cinsiyet ve etkilenen taraf açısından anlamlı farklılık izlenmedi, sırasıyla p=0,435, p=0,761, ve p=0,852. Besleyici ana arterlerde %96,2 oranında darlık saptanmazken, her iki grup arasındaki dağılımı benzerdi, p=0,631.

Yöntemler:

Ocak 2015-Şubat 2020 tarihleri arasında radyoloji kliniğine akut talamik enfarkt nedeni ile başvurmuş sıralı 336 hastaya ait imaj veri tabanı retrospektif olarak tarandı. İzole akut unilateral talamik iskemiler çalışmaya dahil edildi. En çok etkilenen talamik terituvar, varyatif/klasik terituvar oranı, ve yaş-cinsiyet karşılaştırması değerlendirildi.

Amaç:

Talamus uyarılma, bilinç ve aktivitenin düzenlenmesinde önemli bir rol oynar. Talamusun farklı vasküler dağılımı, talamik çekirdek enfarktlarının farklı sendromik bulgularla ortaya çıkmasına neden olur. Akut talamik enfarktları değerlendirirken, hangi vasküler alanın etkilendiğine karar vermek önemlidir. Bu çalışmada difüzyon ağırlıklı görüntülemede, akut izole unilateral talamik iskemilerin topografisini değerlendirmek ve klasik ile varyant tip talamik enfarkt dağılımını incelemek amaçlandı.