ÖZET

Amaç:

Bu çalışmanın amacı, yeni koronavirüs hastalığı-2019 (COVİD-19) salgını öncesi ve sonrası paralel dönemlerde acil servise başvuran travmalı hastaların özelliklerini incelemek ve toplumsal değişimin travmatik yaralanmalar üzerindeki etkilerini analiz etmektir.

Yöntemler:

Bu çalışmada, Mart-Haziran 2018, Mart-Haziran 2019 ve Mart-Haziran 2020 tarihleri arasında İstanbul’da üçüncü basamak eğitim ve araştırma hastanesi olarak faaliyet gösteren yedi hastanenin acil servislerine travma nedeniyle başvuran hastaların tıbbi kayıtları retrospektif olarak incelenmiştir. Pandemi öncesi ve sonrası travmatik yaralanmaların klinik ve demografik özellikleri karşılaştırıldı.

Bulgular:

Çalışmamızda 4088 travma hastasının verileri incelendi; Mart-Haziran 2018’de 1279, Mart-Haziran 2019’da 1684 ve Mart-Haziran 2020’de 1125. Toplam hasta sayısı incelendiğinde, COVİD-19 pandemisi sırasında hasta sayısının önemli ölçüde azaldığı fark edildi. Hastaların cinsiyet ve travma mekanizmaları açısından dönemler arasında anlamlı fark bulunmadı. 2020 yılında başvuran hastalarda yaş ortalaması önceki yıllara göre daha yüksekti. Çalışmamızda Mart-Haziran 2020 döneminde kafa içi kanama, femur kırığı, akciğer yaralanması insidansı ve mortalite oranları önceki paralel yıllara göre daha yüksekti.

Sonuç:

Mart-Haziran 2020 döneminde bir önceki yıla göre acil servise başvuran travma olgularında %34 azalma oldu. Travma mekanizmaları açısından dönemler arasında fark bulunmasa da Mart-Haziran 2020 döneminde ölüm oranlarının yüksek olması, pandemiye rağmen travmanın en önemli ölüm nedenlerinden biri olmaya devam ettiğini gösteriyor.