ÖZET
Sonuç:
Tıbbi sorunları nedeniyle cerrahi ve anestezi açısından yüksek risk taşıyan 70 yaş ve üstü, ASA III-IV olan hastalarda, intertrokanterik femur kırıklarının eksternal fiksatör ile osteosentez yöntemi ile tedavisi; kapalı bir cerrahi olması nedeniyle kolay ve hızlı uygulanabildiğinden ve yumuşak doku lezyonlarına bağlı komplikasyonları azalttığından alternatif bir tedavi yöntemi olarak tercih edilebilir.
Bulgular:
Otuz sekiz hastanın ortalama yaşı 80,35±7,27 idi. Hastaların 22’si (%57,9) kadın, 16’sı (%42,1) erkekti ve hastalar ortalama 15,9±4,1 ay takip edildi. Hastaların ameliyat süresi ortalama 38±6,51 dakika olarak tespit edildi. Otuz bir (%81,5) hasta spinal anestezi, 7 (%18,5) hasta genel anestezi ile opere edildi. Hastalar ameliyat olduktan ortalama 4,3±4,71 gün sonra taburcu edildi. Kırık gruplarının dağılımı AO/OTA sınıflamasına göre 3 (%7,89) hastada A1.1, 14 (%36,85) hastada A1.2, 4 (%10,53) hastada A1.3, 8 (%21,05) hastada A2.1, 4 (%10,53) hastada A2.2 ve 5 (%13,15) hastada A2.3 olarak tespit edildi. Kırıkların kaynamaları, Foster’in radyolojik skorlamasına göre değerlendirildi ve ortalama kaynama süresi 123±11 gün olarak tespit edildi. Ortalama 1,29±0,99 cm kısalık tespit edildi. Ortalama varus derecesi 12,7°±7,14° olarak ölçüldü. Foster’in skorlamasına göre %78,94 oranında başarılı sonuç elde edilmiştir. Barthel indeksi postoperatif 6 ayda ortalama 51,31± 24,82, ameliyat sonrası 1. yılda ortalama 54,07± 25,54 olarak bulundu.
Yöntemler:
İntertrokanterik femur kırığı olan 70 yaş ve üstü olan, ASA kriterlerine göre ASA lll ve IV olan ve eksternal fiksatör uygulanan 43 hastadan 38’i çalışmaya alındı. Kırıklar Osteosentez Sorunları Çalışma Grubu/Ortopedik Travma Derneği (AO/OTA) sınıflamasına göre sınıflandırıldı. Ameliyat öncesi bekleme süresi, kırık kaynama süreleri, ekstremite uzunluk farkları, femur boyun-şaft açıları ve günlük aktivite düzeyleri değerlendirildi. Kırık kaynaması Foster radyolojik değerlendirme kriterlerine göre; fonksiyonel sonuçlar Barthel günlük yaşam aktivite indeksi ile değerlendirildi.
Amaç:
İntertrokanterik femur kırığı bulunan 70 yaş ve üstü, Amerikan Anestezi Cemiyeti (ASA) III-IV olan riskli hastalarda, eksternal fiksatör ile osteosentez tedavisi uygulamalarımızın kaynama ve fonksiyonel sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık.
BULGULAR
Çalışmaya alınan 43 hastadan 4’ü (%9,3) ameliyattan 1 ay, 1’i (%2,3) 3 ay içinde vefat etti. Kalan 38 hastanın ortalama yaşı 80,35±7,27, 22’si (%57,9) kadın, 16’sı (%42,1) erkekti.
Erkek hastalardan 6’sı (%15,79) sağ taraf, 10’u (%26,31) sol taraf, kadın hastalardan 14’ü (%36,85) sağ taraf, 8’i (%21,05) sol taraf intertrokanterik femur kırığı mevcuttu. Hastaların karakteristikleri Tablo 1a ve 1b’de, komplikasyonlar Tablo 2’de özetlenmiştir.
Hastalar ortalama 15,9±4,1 ay takip edildiler. Hastalar, hastaneye başvurduktan ortalama 6,8±4,16 gün sonra ameliyat edildi ve ortalama hastanede yatış süreleri 11,1±6,3 gündü. Ameliyat süresi ortalama 38±6,51 dk olarak tespit edildi. Otuz bir (%81,5) hasta spinal anestezi, 7 (%18,5) hasta genel anestezi ile opere edildi. Hastalar ameliyat olduktan ortalama 4,3±4,71 gün sonra taburcu olmuşlardır. Ameliyat sırası ve sonrasında cerrahiye bağlı kan kaybından dolayı transfüzyon yapılmadı.
Foster’in radyolojik değerlendirme skorlamasına göre sekiz hasta grade 1 (%21,06), 12 hasta grade 2 (%31,57), altı hasta grade 3 (%15,80), 12 hasta grade 4 (%31,57) olarak tespit edildi (Tablo 3). Ortalama kaynama süresi 123±11 gün olarak, ortalama 1,29±0,99 cm’de kısalık tespit edildi. Ortalama varus derecesi 12,7°±7,14° olarak ölçüldü. Foster’in radyolojik değerlendirme skorlamasına göre %78,94 oranında başarılı sonuç elde edilmiştir. BAİ ameliyat öncesi ortalama 58,68±28,53, ameliyat sonrası 6 ayında ortalama 51,31±24,82, ameliyat sonrası 1. yılında ortalama 54,07±25,54 olarak bulundu (Tablo 4). Yapılan ikili karşılaştırma sonucunda Barthel 6. ay değerinde ve 1. yıl değerinde kırık öncesine göre anlamlı azalma olmuştur (p<0,001). Barthel 1. yıl değerinde ise 6. aya göre anlamlı artış olmuştur (p=0,002) (Tablo 5, Şekil 3).
SONUÇ
Femur intertrokanterik bölgesi kırığı bulunan hastaların ek tıbbi sorunları bulunan ve bu sorunlar nedeniyle cerrahi ve anestezi açısından yüksek risk taşıyanlarda; ameliyat süresinin çok kısa olması, kan kaybının az olması, ameliyat kapalı yapıldığı için kırık hematomunun boşaltılmaması, kırığın kısa sürede kaynaması, ameliyat sonrası hastanede kalış süresinin kısa olması, hastaların erkenden hareket kabiliyetini kazanması, bası yaraları, pulmoner komplikasyonların az olması, fiksatöre bağlı komplikasyon oranının düşük olması, kaynama olduktan sonra fiksatörün çıkarılması veya mekanik bir yetmezlik durumunda fiksatörün yeniden düzenlenmesinde anestezi gerekmemesi nedeniyle intertrokanterik femur kırıklarının cerrahi tedavisinde eksternal fiksatör alternatif bir tedavi yöntemidir.
Etik Komite Onayı: Bu retrospektif kohort çalışmamız Taksim Eğitim ve Araştırma Hastanesi Klinik Araştırmalar Etik Kurulu tarafından (karar no: 128, tarih: 04.09.2019) onaylandı.
Hasta Onamı: Hastalardan bilgilendirilmiş onam alındı.


