ABSTRACT

Objective:

We aimed to determine the nutritional status of children who applied to polyclinic for any reason.

Methods:

Anthropometric measurements of 1022 subjects aged between one month and eighteen years were evaluated prospectively between February 2017 and May 2017. According to the Gomez and Waterlow classifications, these measurements were calculated and malnutrition degrees were determined in this respect. Patients were evaluated according to relative weight and body mass index (BMI) in obesity measurement. Some patient groups were not included in the study consciously. These were patients with a birth weight of less than 2.500 g and a history of premature birth, and patients with chronic diseases were not included in the study.

Results:

The mean age of the patients was 5.7±3.9 years, 501 (49%) were female and 521 (51%) were male. Malnutrition was found in 22.3% (n=228) of the cases. According to the Gomez classification, 172 (16.8%) of them were mild, 53 (5.2%) were moderate, 3 (0.3%) were severe malnutrition. According to the Waterlow classification, 2.7% (n=28) of the cases were diagnosed as acute, 4.2% (n=44) as chronic and 1.8% (n=18) as acute-chronic malnutrition. In the first 6 months, there was no patient with malnutrition before the start of additional food. According to the relative weight, 171 (16.8%) of the cases were above 110%; 1.1% of them (n=12) were under 2 years of age. Of the cases younger than 2 years of age, 0.78% (n=8) were overweight and 0.39% (n=4) were obese. Of the 159 (15.6%) patients with a relative weight above 110%, the rate of BMI was 4.8% (n=50) over 85th percentile, ie overweight, 7.7% (n=78), 95th percentile. ie, obese and 3% (n=31) were within normal limits.

Conclusion:

According to our study, anthropometric measurements of the patients should be made and their nutrition should be questioned because of the high probability of detecting nutritional disorder. To any patient who came to pediatrics clinic, the importance of breastfeeding should be emphasized, and nutritional disorder rates will decrease with the introduction of additional food at the right time. Moreover, with the explanation of right food and the general nutrition rules, it is believed that the rates of nutritional disorders will decrease.

INTRODUCTION

Malnutrition is a change in normal body composition due to nutritional deficiency, and it can be prevented or treated (1). Protein energy malnutrition (PEM) is an important problem in undeveloped and developing countries. It is responsible for 60% of the deaths under the age of five years (2).

The presence of malnutrition in children increases the risk of death in gastroenteritis and respiratory tract by approximately twice. Symptoms varies according to duration and severity of nutritional deficiency, nutritional quality, and personal factors such as age and the presence of infection. While heavy malnutrition is easily diagnosed, it may be difficult to identify patients with mild or moderate malnutrition. Therefore, the diet of patients should be questioned well, calorie deficit should be determined, anthropometric measurements and biochemical parameters should be reviewed (3).

While PEM is observed after various diseases, trauma or surgical interventions in developed countries (4,5), malnutrition is generally detected due to malnutrition or dietary errors or as a result of common infections, especially gastroenteritis in developing countries (6). Patients suspected to have PEM are evaluated according to the Gomez and Waterlow classifications (7-11).

Obesity in childhood is a health problem that needs to be approached carefully because it continues as adult obesity in the future, it causes insulin resistance, lipid metabolism disorder, high blood pressure and severe psychological stress, causes high morbidity and mortality rates, and most importantly it can be prevented (12,13).

In studies conducted in different times and provinces in our country, it is stated that the frequency of malnutrition decreases and obesity increases in children, but today, malnutrition and obesity are important health problems that can be prevented for both healthy children and hospitalized children (14). For this reason, in our study, we aimed to evaluate the nutritional status in patients who applied to the pediatric outpatient clinic of our hospital for any reason.

GİRİŞ

Malnütrisyon; nütrisyonel eksikliğe bağlı, önlenebilir ya da tedavi edilebilir, normal vücut kompozisyonundaki değişikliktir (1). Gelişmemiş ve gelişmekte olan ülkelerde protein enerji malnütrisyonu (PEM), önemli bir problemdir; beş yaş altı ölümlerinin %60’ından sorumludur (2).

Çocuklarda malnütrisyonun varlığı beraberinde gastroenterit ve solunum yolu enfeksiyonlarında ölüm riskini yaklaşık iki kat artırmaktadır. Semptomlar; beslenme yetersizliğinin süre ve şiddetine, beslenme kalitesine, yaş, enfeksiyon varlığı gibi kişisel faktörlere göre farklılık gösterir. Ağır malnütrisyon kolaylıkla tanı alırken, orta veya hafif malnütre hastaların tanınmasında zorlanılabilmektedir. Bu nedenle hastaların diyeti iyi sorgulanmalı, kalori açığı saptanmalı, antropometrik ölçümler ve biyokimyasal parametreler gözden geçirilmelidir (3).

PEM gelişmiş ülkelerde çeşitli hastalıklar, travma veya cerrahi müdahaleler sonrası görülürken (4,5), gelişmekte olan ülkelerde ise malnütrisyon genellikle yetersiz beslenme ya da diyetteki hatalar nedeniyle veya başta gastroenterit olmak üzere sık görülen enfeksiyonlar sonucu saptanmaktadır (6). PEM düşünülen hastalar Gomez ve Waterlow sınıflamalarına göre değerlendirilmektedir (7-11).

Çocuklukta görülen obezite; ileride erişkin obezitesi olarak devam ettiğinden, insülin direnci, lipid metabolizma bozukluğu, tansiyon yüksekliği ve ağır psikolojik strese neden olduğundan, morbidite ve mortalite oranlarında yükseklik yaşanmasına neden olduğundan ve en önemlisi de genelde engellenebilir olduğundan dikkatle yaklaşılması gereken bir sağlık problemidir (12,13).

Ülkemizde farklı zamanlarda ve illerde yapılan çalışmalarda malnütrisyon görülme sıklığının azaldığı, çocuklarda obezitenin arttığı belirtilmekle beraber günümüzde hem sağlıklı çocuklar, hem de hastanede yatan çocuklar için malnütrisyon ve obezite önlenebilir önemli sağlık sorunlarıdır (14). Bu nedenle çalışmamızda hastanemiz çocuk polikliniğine herhangi bir nedenle başvuran hastalarda nütrisyon durumunu değerlendirmeyi amaçladık.

METHODS

Between the years of February 2017 and May 2017, 1022 patients between the ages of 1 month and 18 years, who were admitted to our hospital’s general child outpatient clinic, were included in our study. Patients with a birth weight below 2.500 grams and a preterm birth history, patients with chronic disease, patients with post-surgical short bowel syndrome and malabsorption were not included in the study because they had the risk factors for the development of malnutrition. Ethics committee approval was received for this study from the Ethic Committee of Taksim Training and Research Hospital (approval number: 11, date: 22.02.2017). Consent was obtained from the parents of the patients. Anthropometric measurements of the cases were evaluated prospectively. Measurements are made by the same healthcare professional with the same weight and height measuring device. Weight and height measurements were evaluated according to the references. Weight by age, height by age and weight by height were determined. According to the Gomez classification, the ratio of current weighing to weighing that should be according to age was calculated. According to age, those with the weights of 90-110% were evaluated as normal, those with the weights of 75-89% as mild, those with the weights of 60-74% as moderate, and those below 60% as severe malnutrition. According to the Waterlow classification, those with a weight less than 90% by height and with a height greater than 95% by age were defined to have acute malnutrition. Those with a weight greater than 90% by height and with a height less than 95% by age were defined to have chronic malnutrition. And, those with a weight less than 90% by height and with a height less than 95% by age were defined as acute malnutrition in the chronic base.

In the evaluation of obesity, the patients were separately evaluated according to relative weight (weight by height) and body mass index (BMI). Children under 2 years of age were classified using relative weight. Considering weight by height, those with 110-120% were evaluated as overweight, and those over 120% were considered as obese. In children older than two years of age, those with BMI of 85. percentile and above were evaluated as overweight and those with BMI of 95. percentile and above were evaluated as obese.

YÖNTEMLER

Çalışmamıza Şubat 2017- Mayıs 2017 tarihleri arasında hastanemiz genel çocuk polikliniğine herhangi bir şikayetle başvuran 1 ay-18 yaş arası 1.022 hasta alındı. Doğum tartısı 2.500 gramın altında olan ve erken doğum öyküsü bulunan hastalar, kronik hastalığı bulunan hastalar, cerrahi sonrası kısa barsak sendromu ve malabsorbsiyon gelişen hastalar malnütrisyon gelişimi açısından risk faktörleri olduğu için çalışmaya alınmadı. Bu çalışma için etik komite onayı Taksim Eğitim ve Araştırma Hastanesi Etik Kurulu’ndan (onay numarası: 11, tarih: 22.02.2017) alınmıştır. Hastaların ebeveynlerinden onam alındı. Olguların antropometrik ölçümleri prospektif olarak değerlendirildi. Ölçümler devamlı aynı kilo ve boy ölçüm aletiyle, aynı sağlık çalışanı tarafından yapılmaktadır. Kilo ve boy ölçümleri referanslara göre değerlendirildi. Yaşa göre ağırlık, yaşa göre boy ve boya göre ağırlık saptandı. Gomez sınıflamasına göre güncel tartının yaşa göre olması gereken tartıya oranı hesaplandı. Yaşa göre ağırlığı %90-110 arasındakiler normal, %75-89 arasındakiler hafif, %60-74 arasındakiler orta ve %60’ın altındakiler ise ağır malnütrisyonlu olarak değerlendirildi. Waterlow sınıflamasına göre: Boya göre ağırlığı %90’dan düşük, yaşa göre boyu %95’den yüksek olanlar akut malnütrisyonlu, boya göre ağırlığı %90’dan yüksek, yaşa göre boyu %95’den düşük olan olgular kronik malnütrisyonlu, boya göre ağırlığı %90’dan ve yaşa göre boyu %95’den düşük olan olgular kronik zeminde akut malnütrisyonlu olarak tanımlandı. Obezite değerlendirilmesinde relatif ağırlık (boya göre ağırlık) ve vücut kitle indeksine (VKİ) göre hastalar ayrı ayrı değerlendirildi. İki yaş altındaki çocuklar relatif ağırlık kullanılarak sınıflandırıldı. Bunların boya göre ağırlığı %110-120 arasındakiler fazla ağırlıklı, %120 üzerindekiler obez olarak kabul edildi. İki yaş üstünde ise VKİ’si 85. persantil ve üzerindekiler fazla kilolu 95. persantil ve üzerindekiler obez olarak değerlendirildi.

Statistical Analysis

The statistical analysis of the data was done with the 11.0 version of the SPSS program.

İstatistiksel Analiz

Verilerin istatistiksel analizi SPSS programının 11.0 versiyonu ile yapıldı.

RESULTS

The average age of the patients in our study was 5.7±3.9 years, 501 (49%) were girls and 521 (51%) were boys. Malnutrition was observed in 22.3% (n=228) of the cases. The distribution of our patients who are included in the study according to their age (month) and gender is as in Table 1. According to the Gomez classification, 171 (18%) of malnutrition patients were mild, 54 (5.2%) were moderate and 3 (0.3%) had severe malnutrition (Table 2). One of our patients with severe malnutrition was 14 years old and girl; others were boys aged 2 and 15 years. According to the Waterlow classification, 2.7% (n=28) of the cases were defined as acute, 4.3% (n=44) as chronic, 1.7% (n=18) as acute malnutrition in the chronic base (Table 3). We did not have any patients with malnutrition in the first 6 months, before the initiation of supplementary food.

According to the relative weight, 171 (16.8%) of the patients were above 110%; 1.1% (n=12) of them were under 2 years old. The relative weight of 12 of the cases under the age of two years (n=237) was above 110%, 8 of them (3.3%) were over 85. percentile, in other words overweight, according to BMI, and 4 (1,7%) were over 95. percentile, in other words obese. 4.8% (n=50) of 159 patients (15.6%) with a relative weight above 110% and age above two years were above the 85. percentile, that is, overweight; 7.7% (n=78) were above the 95. percentile, that is, obese; and 3% (n=31) were within normal limits Table 4. While 60% (n=30) of overweight patients were male, 46.1% (n=36) of obese patients were male.

DISCUSSION

Malnutrition is kept responsible for more than half of child deaths in the world. Nearly 13 million children under the age of 5 years die each year due to malnutrition (15-17). Malnutrition is still an important problem, especially for developing countries like us. In addition, early detection and early treatment of malnutrition is of great importance. While it is easier to detect the presence of heavy malnutrition, it may be difficult to find the presence of moderate and mild malnutrition. Early diagnosis reduces mortality and morbidity, as well as decreases the cost by decreasing hospitalization rate. In Turkey, the presence of many factors such as low socio-economic status and level of education, wrong eating habits and lack of proper hygiene conditions leads to the occurrence of malnutrition. Improper environmental conditions and accompanying infections make malnutrition more evident (3). Our hospital provides health services to a socioeconomically low and medium population. In patients who apply to general child polyclinic, it is believed that malnutrition rates will decrease by emphasizing the importance of breastfeeding, starting supplementary food with the right food at the right time and explaining the general hygiene rules.

In our study, we detected 22.3% malnutrition in patients who applied to our hospital for other reasons. In addition to the Gomez classification, we also used the Waterlow classification as it includes height measurement and can also display chronic malnutrition in detecting and classifying malnutrition. According to Gomez, 18% of our cases had mild, 5.2% had moderate and 0.3% had severe malnutrition. According to Waterlow; 2.7% were evaluated as acute, 4.3% as chronic, 1.7% as acute malnutrition in the chronic base. In our country, according to the values determined by the Turkey Nutrition and Health Survey (TNHS) conducted in 2010, 10.3% of children under 5 years of age were lower weight and 5.6% were found to be have severe malnutrition (18).

When the values we found in our study were compared with the TNHS data, it was seen that the malnutrition rate was higher. Our study values’ being higher than TNHS values can be resulted from the fact that the children in our sample were from the population with low socio-economic status.

In our study, we did not have any patients who were found to have malnutrition in the first 6 months, before starting additional food. The supplementary food onset is a critical period for childhood. Low birth weight, delay of baby’s time to meet with breast milk, cesarean delivery, high income level, multiparity and use of pacifier are the factors that increase the tendency to start supplementary foods in the first 6 months. The early introduction of additional food causes decreased breast milk, thereby reducing the absorption of certain nutrients, especially iron. In newborns and infants whose digestive system is not fully developed, early switching to additional food increases the likelihood of allergies, especially to cow’s milk.

Starting additional food late, as well as starting early, has a negative impact on the child’s growth and development. Accordingly, problems such as slowing of growth and development, malnutrition, various vitamin mineral deficiencies, immune deficiency, infectious diseases and micronutrient deficiencies may occur.

The frequency of malnutrition in non-sick children may differ among countries, even among cities in the same country. While the presence of malnutrition in healthy children in Turkey was reported between 15 and 25% in some studies (19-21), it was found between 2.2% and 14.9% considering cross-sectional studies on children below the age of 5 years in various cities in the study of Tezcan et al. (22) between 1989 and 1996.

In other countries, malnutrition rate was 31% mild, 9% moderate, and 1.6% severe in Jamaica (23), 7.4% acute and 60.7% chronic (24) in Nigeria, 16.5% acute and 38.2% chronic in North Korea (25). In a study conducted to investigate nutritional problems in a private school in Ankara, 15.1% malnutrition was found (26). The rate found shows that the frequency of malnutrition (20,21) determined between 1983 and 1993 is at similar levels in 2007. The frequency of malnutrition varies and increases with the different quality of life of the countries, poor diet habits and low education levels, variable population growth, poor nutritional distribution, and inadequate food quality and quantity. In addition, accompanying infections aggravate malnutrition.

Children’s dietary habits are closely related to the country’s nutritional culture. Obviously, obesity is found at increasing levels in pediatric patients in developed and developing countries. Various factors such as having familial predisposition, skipping meals, especially breakfast, having snacks between meals and lack of physical activity are seen to be effective in the development of obesity (27,28).

There are also differences in terms of frequency of obesity in children according to countries. However, it is seen that it is common to all countries that the rate of obesity increases in parallel with the increase in the level of development and the habits of consuming ready-to-eat food. Studies showing the increase in obesity rates in children are still insufficient (29). In our study, 16.8% (n=171) of the patients were above 110% according to the relative weight, 8% (n=82) were above the 95. percentile, that is, obese. While 60% (n=30) of overweight patients were male, 46.1% (n=36) of obese patients were male. In a study, among 4.260 children between the ages of 6-15 years in Muğla province, it was observed that the rate of overweight or obese ones was 7.6% in girls and 9.1% in boys (28).

In a study conducted in a private school with a high socio-economic level in İstanbul in 2003, the frequency of obesity was 8.4% and the frequency of overweight was 26.7% in 299 children aged between 6 and 15 years (30).

In a study performed in Ankara, in which 180 children between the ages of 1 and 11 years were included, it was found that 44.4% of males and 31% of females from 56 cases over 5 years of age were above normal weight values (31).

TARTIŞMA

Dünyadaki çocuk ölümlerinin yarısından çoğundan malnütrisyon suçlanmaktadır. Her sene 13 milyona yakın sayıda 5 yaşından küçük çocuk, malnütrisyon nedeniyle ölmektedir (15-17). Malnütrisyon halen önemli bir problemdir, özellikle bizim gibi gelişmekte olan ülkeler için; ayrıca malnütrisyonun erken saptanması ve tedaviye erken başlanması ciddi önem taşımaktadır. Ağır malnütrisyon varlığını saptamak daha kolayken, orta ve hafif malnütrisyon varlığını farketmek güç olabilir. Erken tanı koymak mortalite ve morbiditeyi azalttığı gibi hastane yatış oranını da azaltarak maliyeti düşürmektedir. Türkiye’de sosyo-ekonomik durum ve eğitim düzeyi düşüklüğü, yanlış beslenme alışkanlıkları ve hijyen şartlarının uygun olmaması gibi birden fazla neden varlığı malnütrisyonun ortaya çıkmasına yol açmaktadır. Uygun olmayan çevre şartları ve beraberinde gelen enfeksiyonlar malnütrisyonu daha da belirginleştirmektedir (3). Hastanemiz sosyo-ekonomik açıdan düşük ve orta derecedeki bir popülasyona sağlık hizmeti vermektedir. Genel çocuk poliklniğine başvuran hastalarda; emzirmenin öneminin vurgulanması, doğru zamanda ve doğru besinle ek gıdaya başlanılması ve genel hijyen kurallarının anlatılması ile malnütrisyon oranlarının düşeceğine inanılmaktadır.

Çalışmamızda hastanemize başka nedenlerle başvuran hastalarda %22,3 oranında malnütrisyon tespit ettik. Malnütrisyon saptanması ve sınıflandırılmasında Gomez sınıflamasının yanında, boy ölçümünü de içerdiği ve kronik malnütrisyonu da gösterebildiği için Waterlow sınıflandırmasını da kullandık. Gomez’e göre olgularımızın %18’i hafif, %5,2’si orta, %0,3’ü ağır derecede malnütreydi. Waterlow’a göre; %2,7’si akut, %4,3’ü kronik, %1,7’si kronik zeminde akut malnütrisyon olarak değerlendirildi. Ülkemizde 2010 yılında yapılan Türkiye Beslenme ve Sağlık Araştırması’nın (TBSA) saptadığı değerlere göre, 5 yaş altındaki çocukların %10,3’ü düşük ağırlıklı, %5,6’sı ise ağır malnütrisyon olarak saptandı (18). Araştırmamızda saptadığımız değerler TBSA verileri ile kıyaslandığında, malnütrisyon oranının daha yüksek olduğu görülmüştür. Çalışma değerlerimizin, TBSA değerlerinden yüksek olması; örneklemimizdeki çocukların sosyo-ekonomik açıdan düşük olan popülasyondan alınması nedeniyle olduğunu düşündürmektedir.

Çalışmamızda ilk 6 ayda yani ek gıda başlanması öncesinde malnütrisyon saptanan hastamız yoktu. Ek gıdaya başlama dönemi çocukluk çağı için kritik bir dönemdir. Düşük doğum ağırlığı, bebeğin anne sütü ile tanışma zamanının gecikmesi, sezaryen ile doğum, yüksek gelir düzeyi, multiparite ve emzik kullanımı ilk 6 ay ek gıdalara başlama eğilimini artıran faktörlerdir. Erken ek gıda başlanması anne sütünün azalmasına neden olur böylece başta demir olmak üzere bazı besin maddelerinin emilimini azaltır. Sindirim sistemi tam gelişmemiş olan yenidoğan ve süt çocuklarında ek gıdaya erken geçilmesi başta inek sütü olmak üzere alerji olasılığını artırır.

Ek gıdaya geç başlanması da erken başlanması gibi çocuğun büyüme ve gelişmesi üzerinde olumsuz yönde etki göstermektedir. Buna bağlı büyüme ve gelişmesinin yavaşlaması, malnütrisyon, çeşitli vitamin mineral yetersizlikleri, immün yetmezlik, enfeksiyöz hastalıklar ve mikro besin eksiklikleri gibi sorunlar ortaya çıkabilir.

Hasta olmayan çocuklarda saptanan malnütrisyon sıklığı ülkeler, hatta aynı ülke içinde iller arası farklılık gösterebilir. Türkiye’de sağlıklı çocuklardaki malnütrisyon varlığı bazı çalışmalarda %15-25 arasında bulunurken (19-21); 1989 ile 1996 yılları arasında Tezcan ve ark.’nın (22) yaptığı çalışmada; çeşitli illerimizde 5 yaş altı kesitsel çalışmaların toplamına göre malnütrisyon sıklığı %2,2 ile %14,9 arasında saptanmıştır. Diğer ülkelerde ise; Jamaika’da %31 hafif, %9 orta, %1,6 ağır derecede (23), Nijerya’da %7,4 akut, %60,7 kronik (24), Kuzey Kore’de %16,5 akut, %38,2 kronik malnütrisyon görülmüştür (25). Ankara’da özel bir okulda beslenme sorunları araştırılması için yapılan bir araştırmada %15,1 oranında malnütrisyon bulunmuştur (26). Bulunan oran gösteriyor ki 1983-1993 seneleri arasında saptanan malnütrisyon sıklığı (20,21), 2007 senesinde de benzer düzeylerdedir. Ülkelerin yaşam kalitelerinin farklı olması, diyet alışkanlıklarının kötü ve eğitimin düşük seviyelerde olması, nüfus artışlarının değişkenliği, besin dağılımının dengesiz olması, gıdaların kalite ve kantite açısından yetersiz olmasına bağlı olarak malnütrisyon sıklığı değişkenlik göstermekte ve bununla birlikte artmaktadır. Bunun yanı sıra eklenen enfeksiyonlar malnütrisyonu daha da ağırlaştırmaktadır.

Çocukların beslenme alışkanlıkları, ülkenin beslenme kültürü ile yakın ilişkilidir. Görülüyor ki gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde bulunan çocuk hastalarda obezite giderek yükselen düzeylerde saptanmaktadır. Ailevi yatkınlık bulunması; yemek öğünlerin atlanması özellikle sabah kahvaltısı olmak üzere; öğün aralarında atıştırma varlığı ve fizik aktivitede azlık gibi çeşitli faktörler, obezite gelişiminde etkili olarak görülmektedir (27,28). Ülkelere göre çocuklarda obezite görülme sıklığı açısından da farklılıklar vardır. Fakat tüm ülkeler için ortak olduğu görülen ise; gelişmişlik düzeyinin ve hazır yiyecek tüketme alışkanlıklarının artması ile buna orantılı olarak obezite görülme oranının artmasıdır. Çocuklarda obezite oranlarındaki artışın gösterildiği çalışmalar halen yetersiz sayıdadır (29). Bizim çalışmamızda hastaların %16,8’i (n=171) relatif ağırlığa göre %110’un üstündeydi, %8’i (n=82) 95. persantil üstünde yani obez olarak saptandı. Fazla kilolu olguların %60’ı (n=30) erkek iken obez hastaların %46,1’inin (n=36) erkek olduğu görüldü. Bir araştırmada Muğla ilinde 6-15 yaş arasındaki 4,260 çocuktan; kızlarda %7,6 oranında, erkeklerden ise %9,1 oranında fazla kilolu ya da obez olduğu görülmüştür (28). İstanbul’da sosyo-ekonomik seviyesi yüksek özel bir okulda 2003 yılında yapılan bir çalışmada 6-15 yaş arası 299 çocuğun obezite sıklığı %8,4 ve fazla kiloluluk sıklığı %26,7 saptanmıştır (30). 1-11 yaş arası 180 çocuğun çalışmaya alındığı Ankara’daki araştırmada, 5 yaş üstü 56 olgudan erkeklerin %44,4’ünün, kızların ise %31’inin normal kilo değerlerinin üstünde olduğu saptanmıştır (31).

CONCLUSION

According to the results of our study, there is a high probability of detecting nutritional disorders among patients who apply to the outpatient clinic with any complaints. Malnutrition is a serious health problem for our country. Obesity is also increasingly seen in children. For this reason, anthropometric measurements of patients admitted to our polyclinic must be made and their nutrition must be questioned. We believe that the nutritional disorder rates will decrease by emphasizing the importance of breastfeeding, starting supplementary food with the right food at the right time and explaining the general nutrition rules to the families.